Een veel voorkomende verkeerde veronderstelling is dat het broeikaseffect zorgt voor mileuproblemen. Het broeikaseffect is echter een natuurlijk proces, dat al zo oud is als de aarde zelf. Het versterkte broeikaseffect daarentegen is de benaming voor de opwarming van de aarde veroorzaakt door de mens. Zonder het normale broeikaseffect was er geen leven mogelijk, en was de aarde een grote ijskast. Door het verstrerkte broeikaseffect veranderen we de aarde in een te hoog opgestookte oven. En het is belangrijk dat we daar met zijn allen tegen in actie komen. Die actie ligt bij ons, bij de mens zelf.
Het broeikaseffect
In de atmosfeer van de aarde zijn broeikasgassen aanwezig, een belangrijke hiervan is CO2. Simpelgezegd komen de warmtestralen van de zon de atmosfeer binnen, verwarmen het oppervlak van de aarde en kaatsen weer terug. Een deel van deze weerkaatsing gaat direct onze atmosfeer weer uit, een ander deel wordt door de broeikasgassen vastgehouden. Net als bij een bed, vormen de broeikasgassen een dekentje om de aarde heen dat een deel van de warmte vasthoudt. Zonder dit dekentje zou het op de aarde gemiddeld -18°C zijn, met ons dekentje is het nu 15 °C. De naam broeikas komt voort uit de vergelijking van een broeikas, die de warmte tegenhoudt en zo de temperatuur in de kas zelf op laat lopen. Kortom het broeikaseffect is natuurlijk en zonder dit proces zou het leven op aarde een stuk lastiger zijn, vooral erg koud.
Het versterkte broeikaseffect
Dit is pet proces waar het in alle mileubepalingen om te doen is. In de loop van de vorige eeuw zijn er verschillende onderzoeken gedaan naar de stijging van de hoeveelheid broeikasgassen in de atmosfeer. Charles David Keeling (1928-2005), was de eerste wetenschapper die de concentraties voor langere tijd registreerde. Na een aantal jaren metingen verricht te hebben meldde hij dat de kooldioxideconcentratie in de atmosfeer aan het oplopen was. Onderzoek wijst uit dat voor de industriele revolutie de concentratie 280 ppm (parts per million) was, in 2005 was dit opgelopen tot 372 ppm. Het is hoogstwaarschijnlijk dat deze stijging debet is aan menselijke activiteiten. Naar verluid van verscheidene onderzoeken komt driekwart door de verbranding van fossiele brandstoffen en een kwart door ontbossing en de daarmee verbonden erosie. Onderzoek dat lang teruggaat in de tijd toont aan dat de concentratie CO2 in de afgelopen 400.000 jaar nog nooit zo hoog geweest is als nu. Er zijn daarom ook weinig wetenschappers die nog beweren dat de huidige temperatuursverhoging een natuurlijk proces is. De relatie tussen de CO2-concentratie en de temperatuur is complex, wat in ieder geval vaststaat is dat een hogere concentratie, hogere temperaturen veroorzaakt.
Een extra gevaar
Ten slotte is er een extra gevaar dat tevoorschijn komt bij de opwarmende aarde. Momenteel ligt er een permanent bevroren bodem onder de oceanen bij Canada en Rusland. In deze bodem, permafrost genaamd, bevinden zich aardlagen waar veel methaan opgeslagen ligt. De gashydraten zouden op termijn vrijkomen als de bodem niet meer permanent bevroren is. In dit geval zou er veel van de broeikasgas CH4 in de atmosfeer terechtkomen. Eveneens zou dit betekenen dat het dekentje om de aarde dikker wordt. De oorzaak is opwarming, zo ook het gevolg.